De meeste mensen vinden het maar niks om op de foto te gaan. Doodeng zo’n camera en ‘ik sta er altijd zo stom op’. Waar komt toch die angst vandaan?

Ik heb nooit zo’n moeite gehad om op foto’s te komen, integendeel op alle foto’s uit ons gezien staat wel zo’n blond irritant klein zusje vlak voor de camera gesprongen. Tada hier ben ik.
Maar inmiddels (al voor ik zelf fotograaf werd) was ik me wel bewust van de camera en sprong ik er niet meer voor maar bleef ik doen wat ik deed als ik zag dat er een camera op me gericht was.

En dat is dan ook de grote tip. Blijkbaar heeft de fotograaf iets gezien wat een leuke foto oplevert dus blijf gewoon doen wat je deed. Misschien handig om even geen hap eten in je mond te stoppen of even een tel niks zeggen maar duik niet weg, kijk niet naar de camera en voor je het weet is het voorbij. Het doet geen pijn.

Het wordt natuurlijk anders als je op de foto moet voor een portret. Dan is het wellicht wel de bedoeling dat je naar de camera kijkt en vriendelijk kijkt of lacht. Afhankelijk van het doel van de foto. Maar ja je wilt helemaal niet lachen want je wil ook eigenlijk helemaal niet op de foto.
De belangrijkste tip is, ontspan en vertrouw de fotograaf. Als zowel jij als de fotograaf er even de tijd voor nemen komt die ontspanning van zelf wel. Varieer in houding en hou je hoofd niet omhoog. Als je net je kin iets naar beneden doet (niet teveel bij onderkinnen) dan krijg je een open blik, denk aan iets leuks of stouts en dan is die blik ook vanzelf goed.

Dus volgende keer niet meer bang voor de camera, het doet geen pijn, neem de tijd en ontspan dan komt er vast iets moois uit.